W 1865 r. Szwajcaria została członkiem Łacińskiej Unii Monetarnej. Poza nią znalazły się w niej również: Francja, Belgia, Włochy i Luksemburg. Wymienione państwa postanowiły, że wprawdzie pozostaną przy swoich walutach narodowych, ale będą one bazować na kursie franka francuskiego. Podjęły też decyzję, że kursu wymiany walut krajów unijnych będzie sztywny 1:1. Dla tych walut ustalono także parytet złota i srebra. Unia przetrwała do 1927 r.