Kurs DKK - korona duńska

Historia korony duńskiej nie jest oderwana od bogatej historii regionu oraz całego europejskiego kontynentu. Złote monety z motywem korony zaczęto wybijać już w XVI wieku. W 1873 r. Dania wraz ze Szwecją utworzyły Skandynawską Unię Monetarną. Dwa lata później dołączyła do nich Norwegia. Ich wspólnym środkiem płatniczym została korona skandynawska. W Danii obowiązywała ona od początku istnienia Unii, czyli od 1873 r. Co prawda po zakończeniu I wojny światowej wspólnota monetarna się rozpadła, ale nazwa waluty we wszystkich państwach członkowskich pozostała. Do dziś w Danii, Norwegii i Szwecji płaci się koronami.

Korona skandynawska była oparta na parytecie złota. Z jednego kilograma czystego złota wybijano 2480 monet. Oznaczało to, że nowa korona zawierać będzie 0,403226 grama czystego złota. Tę domieszkę zawierały korony o nominałach 10 i 20. Niższe nominały wybijano ze srebra. Po rozpadzie unii oraz w wyniku wielkiego kryzysu lat 30. XX wieku parytet złota upadł, a kurs duńskiej korony, podobnie jak pozostałych koron skandynawskich powiązano z kursem funta szterlinga.

W języku duńskim korona nazywa się krone. Jedna korona dzieli się na 100 øre. Monety występują w nominałach: 1, 2, 5, 10, 20 koron i 50 øre. Korona duńska banknoty występują w nominałach: 50, 100, 200, 500 i 1000 koron.

Zarówno sytuacja gospodarcza Danii, jak i działania jej banku centralnego postrzegane są przez społeczność międzynarodową jako stabilne. To samo tyczy się wartości jej pieniądza. Na rynku walutowym duńska korona i jej kurs należy do grupy najmniej zmiennych, choć nie jest ona uznawana za główną „bezpieczną przystań", tak jak choćby frank szwajcarski czy japoński jen. Kurs korony duńskiej jest na stałe powiązany z euro (EUR) i utrzymuje się na sztywnym poziomie, w którym maksymalne wahania wynoszą plus/minus 2,25%. W praktyce różnice między kursami są zwykle mniejsze niż 0,50%. Dlatego też odpowiedź na pytanie po ile jest korona duńska jest uzależniona od kondycji najbardziej stabilnych gospodarek Starego Kontynentu.

Kurs waluty korona duńska ustalany jest przez Narodowy Bank Polski na podstawie kursu euro. Ten wyliczany jest na godz. 11:00 w oparciu o kursy rynkowe. Na jego podstawie ustalany jest następnie kurs 32 światowych walut w stosunku do złotego, w tym kurs DKK/PLN. A zatem aktualny kurs korony duńskiej w odniesieniu do polskich złotych jest ściśle powiązany z kursem euro. Co ciekawe, kurs duńskiej korony jest także na sztywno powiązany z koroną Wysp Owczych, która jest równoległą walutą używaną tam obok DKK. Nie można nią zapłacić w Danii, ale można ją bez problemu wymienić po ustalonym stałym kursie wymiany, który wynosi 1:1.

Chociaż Dania należy do Unii Europejskiej znacznie dłużej niż Polska, jej władze wynegocjowały ze wspólnotą, że nie musi wprowadzać euro. Mimo to uczestniczy w mechanizmie wzajemnej stabilizacji walut krajów członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej ERM II, przez co kurs DKK może się wahać względem euro maksymalnie o +/- 2,25 proc. Wcześniej korona duńska na podobnych zasadach związana była z marką niemiecką.

Na monetach, którymi posługują się Duńczycy, znaleźć można pewien symbol. Gdy zdecydujesz się odwiedzić kantor, korona duńska, którą w nim znajdziesz, będzie opatrzona czymś, co na pierwszy rzut oka przypomina serce. Obiegowe duńskie monety zaopatrzone zostały w symbol, który na pierwszy rzut przypomina serce. Zgodnie z duńską tradycją nawiązuje ono do symbolu liści lilii wodnej, który w czasach średniowiecza zdobił herb Danii. A charakterystyczne czerwone serca zostały umieszczone także w obecnym herbie Królestwa Danii. Kurs duńskiej korony, a przede wszystkim jej pieniądze, warto poznać również z innego powodu. Na banknocie o nominale 1000 DKK widnieje obraz jednego z najcenniejszych zabytków archeologicznych Danii. Jest to wózek z Trundholm, który pochodzi z lat 1700-1300 p.n.e., a dziś znajduje się w Muzeum Narodowym w Kopenhadze.