Stosunkowo stabilny kurs korony szwedzkiej jest efektem m.in. przeprowadzonych pod koniec ubiegłego wieku reform. Przeszłość tego kraju była pełna wyzwań gospodarczych, takich jak niski wzrost gospodarczy i wysoka inflacja, a także wielokrotne dewaluacje krajowej waluty. Dewaluacja to ustawowe lub administracyjne obniżenie ceny danej waluty krajowej. W sumie od roku 1976 do 1982 przeprowadzono ich pięć. W latach 90. XX w. kraj zmagał się z głębokim kryzysem finansowym, co doprowadziło do znacjonalizowania dwóch banków, wzrostu bezrobocia oraz eskalacji zadłużenia państwa i wydatków rządowych.
Szwecja odzyskała stabilność dzięki konsekwentnym reformom. Od czasu kryzysu, kolejne szwedzkie rządy zdołały utrzymać zrównoważony budżet, nawet pomimo globalnego kryzysu finansowego w latach 2007-2008 (po upadku banku Lehman Brothers). Wprowadzenie limitu wydatków rządowych w 1996 roku, znane jako utgiftstak, w połączeniu z określeniem docelowego poziomu nadwyżki dla budżetu, czyli överskottsmålet – odegrały w tym kluczową rolę. Dzięki tym działaniom zadłużenie nie kumuluje się i nie obciąża przyszłych pokoleń, a cena korony szwedzkiej utrzymuje się na akceptowalnym dla Szwedów poziomie.
Szwecja odzyskała stabilność dzięki konsekwentnym reformom. Od czasu kryzysu, kolejne szwedzkie rządy zdołały utrzymać zrównoważony budżet, nawet pomimo globalnego kryzysu finansowego w latach 2007-2008 (po upadku banku Lehman Brothers). Wprowadzenie limitu wydatków rządowych w 1996 roku, znane jako utgiftstak, w połączeniu z określeniem docelowego poziomu nadwyżki dla budżetu, czyli överskottsmålet – odegrały w tym kluczową rolę. Dzięki tym działaniom zadłużenie nie kumuluje się i nie obciąża przyszłych pokoleń, a cena korony szwedzkiej utrzymuje się na akceptowalnym dla Szwedów poziomie.